არდადეგების ერთი, ჩვეულებრივი დღე, ქალაქი "მკვდარია". არ ვიცი რა გავაკეთო, ვიიქრე თეოსთან(ყველაზე ძვირფასი მეგობარი) გადავალ-თქო. გადავედი. კარები თეომ გამიღო:
-ვა, დათუშ, ძმააა.
-თეუშ, დაიკო - ვპასუხობ და შევდივარ. კომპიუტერზე ვზივარ და თან ველაპარაკები. თეომ ბავშვი უნდა გაასეირნოს, მე სახლში ვიცვლი, რომ წავყვე. სადარბაზოში გავედი. თეოსთან გოგო დგას, ლიფტით ჩავდივარ.
-ჰა, წავედით - ვამბობ.
მივდივართ და ვლაპარაკობთ. ამ გოგოსაც თეო ჰქვია თურმე, ლაპარაკში გავიგე. რაღაც არ მომწონს ეს გოგო, ხასიათით ოღონდ... თუმცა ლამაზია...
იმ დღეს ლუდი დავლიეთ... ახალ გაცნობილ თეოს (შემდგომ თეონათი მოვიხსენიებ) გამოვესაუბრე,.. გავუგე... მომეწონა... წინ მივდივართ - უკნიდან მეგობრები გვეძახიან:
-აქ მოდით, რა იყოთ ტო! ლაპარაკში შეგიშლით?
გზას ვაგრძელებთ...
თეონამ FB-ში დამიმატა. ვწერ, მწერს. შეხვედრაზე შევთანხმდით.ვიცმევ. ჩავედი და ველოდები. თეო ჩამოდის.
-ვა,დათუშ, ძმა, აქ რა გინდა შენცნათიამ(საუკეთესო მეგობარი) მოგწერა?
-არა
-აბა?
-თეონას ველოდები.
-რა?
-ხო, თეონას ველოდები. რა იყო?
-არა, არაფერი.
თეონა მწერს. ვდგები, თეოც მიმყავს. თეონა მოვიდა, მე კლასელი დავინახე, გავედი მოვიკითხე. მოვედი. გადამკოცნა. წავედით. ვლაპარაკობთ.
ამდენ ხალხში სირბილს ვიწყებთ. ვეთამაშებით ერთმანეთს. საიდან მოგვაფიქრდა) მე მაინც)
თეონა ხელს მკიდებს, ვუშვებ. მმივდივართ...
...კიდევ რამდენკერმე შევხვდით...

...სოფელში უნდა წავიდეს. შემთხვევით წასვლის წინა დღეს მე და თეო ვნახულობთ ქუჩაშI. თეოს აკოცა, ემშვიდობება. კისერზე შემომეხვია და მაგრად, მაგრად მაკოცა ლოყაზე და მომენატრებიო მარტო მე მითხრა.
...წავიდა. ტეო მეუბნება მაგრად უყვარხარო. არ ვიჯერებ. დიდია, ვერ შემიყვარებს მეთქი.
-ბიჭო, კაი ტო, ნახე როგორ გაკოცა, ეგრე არავის კოცნის, ოჯახშიც კი.
...მეორე დღეს სიყვარული ავუხსენი. აღარ მოუწერია. ტეო მარეკინებს. სხვა იღებს.
-დამირეკოს.
-ვინ ხარ?
- დამირეკოს მეთქი ბიჭო! იცნობს ვინც ვარ.
...არ რეკავს. არ მე.
...მწერს 1 კვირის მერე.
-ალბად დამივიწყე, მე ვერა, არ მიყვარხართქო იმიტო მოგწერე რო სექტემბრიდან თბილისში გადავდივარ(((.
ვწერ: - შენ ხო სულ ჯიბით ატარებდი ჩე ფოტოს და გახსოვდი!
მწერს:რა იცი რო არ მახსოვდი, ხო გითხარი რატომაც არ გწერდი, მაგრამ ვერ გავძელი.
-ანუ გუყვარვარ?
-კი, მიყვარხარ, ძალიან, ძალიან!:****
მეც მიყვარდა და შევურიგდი. შეყვარებულები ვართ უკვე. ყოველ დღე ვმესიჯობთ და ვლაპარაკობთ. ყველაფერი, სულ ყველაფერი ვიცოდი მასზე, რა ეცვა ისიც კი. მისი SMS მარვიძებდა და მაძინებდა.
გადის დრო...
მწერს: ცუდი ამბავი მაქვს(((
ვწერ: აუ შენ სუ ცუდს როგორ მეუბნები რა, კაი გამოუშვი.
-არა, თავის დროს გაიგებ.
-ეხლა მიდი რო გითხარი, მაშინ სუ არ გეთქვა
-ეს ერთი წელიც და ამერიკაში გადავდივართ. სამუდამოდ.
ამას ვკითხულობ და თვალებს არ ვუჯერებ. ასოებს ვეღარ ვარჩევ, რამდენჯერმე გადავიკითხე, არ ვიჯერებ.
-ფუ ჩემი ბედის დედა მოვ&%$ნ(აქამდე უბრალო ცუდი სიტყვაც არ მიხმარია მასთან გადარეული ვიყავი და დავწერე) მე ხო ვერ გავიხარე, ერთადერთი ადამიანი ხარ, ვინც მართლა შემიყვარდა და ისიც ვერ უნდა იყოს ჩემთან ერთად.ვგზავნი.
ტირილი მინდა, ტირილი კი არა რრიალი, ავღრიალდი, ხელებს მუხლებში ვირტყავ, კედლებს ვურტყავ, არ ვჩერდები.(სალხში არავინაა)
-კარგი, გაჩერდი, რაემ იქნება, ბაბოსთან დავრჩები.
-უკვე იმდენი ცუდი(უფრო საშინელი) რამ გადამხდა თავს რო კარგის აღარ მჯერა, შენც გკარგავ, რისი იმედი უნდა მქონდეს ამის მერე...
...მწერს დავწყნარდე...ვცდილობ დავწყნარდე...არ გამომდის... ხელებზე ვოყურები, გადამიტყავდა, სისხლი მომდის.
ხელებს ვერ ვგრძნობ. უკვე ტკივილსაც.
მწერს: -ნუ,ნუ, გაჩერდი, მეც მტკივა გული, მეც ცუდად ვარ, მეც მეტირება.
ვწერ, ვწერ და თან ვერ ვწერ ვერ ვაწვები ამ დაწყევლილ "კნოპკებს", მაგრამ მაინც ვწერ, მისთვის ვწერ:
-ვცდილობ, შენთვის ვდილობ, მხოლოდ შენთვის, მხოლოდ და მხოლოდ
ფეხები მიკანკალებს, ხელებზე ვიყურები, ისევ სისხლი მომდის, მიკანკალებს.
ვცდილობდი, მართლა ვცდილობდი.
ვცდილობდი, არ გამომდიოდა, ცრემლები თავისით მომდიოდა, სისხლიც, ვკანკალებდი, მაინც ვცდილობდი.
გასისხლიანებული ტელეფონი ნათდება.მესიჯი.თეონა.
დგები, ვკანკალებ, ფეხები არ მემორჩილება, ძალა აღარ მაქვს, ვეცემი. ვცდილობდი, ვცდილობდი ავმდგარიყავი, ვცდილობდი დავმშვიდებულიყავი. ვცდილობდი, მართლა ვცდილობდი...
...ახლაც ვცდილობ...

Soul, აუუ ნუ გადამეკიდე რა ბიჭო!

შენ მშობელს მანქანა თუ ყავს რა ნომერი აქვს?
მართლა მაინტერესებს..